Genel Cerrahi Hastalarında Hastane İçi Mortalite Vakalarının Retrospektif Olarak İncelenmesi

Özet

Giriş: Ölüm yaşamın sona ermesidir. Hastaneye yatış sırasında mortalite nedenleri genel popülasyondaki mortalite nedenlerinden farklıdır. Kanser hastaları terminal dönemlerinde palyatif bakım ünitesinde, dahiliye kliniğinde veya cerrahi kliniğinde kalmak isterler. Bu yerlerde ölmeyi, başka bir deyişle kaçınılmaz sonu beklemeyi bekliyorlar. Bu çalışmanın amacı, genel cerrahi kliniğinde yatan ve hastanede ölen hastaları retrospektif olarak incelemek ve mevcut literatür ışığında verileri tartışmaktı. Yöntemler: Temmuz 2015-Temmuz 2019 tarihleri arasında hastanemizin genel cerrahi kliniğinde yatan ve hastaneye yatışları sırasında ölen hastaların tıbbi kayıtları hastane veri yönetim sistemi ve hasta dosyaları ile geriye dönük olarak incelendi. Bulgular: Çalışmaya% 52.2 (n = 119) erkek ve% 47.8 (n = 109) kadın olmak üzere toplam 228 hasta dahil edildi. Hastalar acil vakalar ve seçmeli vakalar olarak iki gruba ayrıldı. Elektif grupta malignite ve komplikasyon oranı daha yüksekti (p <0.01). Enfeksiyon ve sepsis oranı acil grupta daha yüksekti (p <0.05, p <0.01). Komplikasyon gelişen hastalarda komplikasyon olmayanlara göre hastaneye yatıştan ölüme kadar geçen süre daha uzundu (p <0.01). Sonuç: Yaşamlarının son dönemindeki hastalar için palyatif bakım ünitelerinin bulunmasına rağmen, genel cerrahi klinikleri hala bu ihtiyacı geniş ölçüde karşılamaktadır. Kanser ve sepsis, genel cerrahi kliniklerinde başlıca ölüm nedenleridir. Ölüm oranları, komplikasyonların zamanında saptanması ve önlenmesi ile azaltılabilir.