PANDEMİ DÖNEMİNDE BİR ÜNİVERSİTE HASTANESİNDEKİ SAĞLIK ÇALIŞANLARININ KORONAVİRÜS ANKSİYETE DÜZEYLERİ VE İLİŞKİLİ FAKTÖRLER

Özet

Amaç: Pandemi döneminde bir üniversite hastanesinde çeşitli yerlerde görev alan sağlık çalışanlarının anksiyete durumlarını tespit etmek, ilişkili faktörleri belirlemek, bu faktörlerin etkisini minumuma indirmek veya ortadan kaldırılmasına yönelik öneriler geliştirmeyi amaçladık.

Yöntem: Bu çalışma bir üniversite hastanesinde toplam 312 sağlık çalışanı üzerinde yapılmış kesitsel tipte tanımlayıcı bir araştırmadır. Veriler, yüz yüze anket yöntemi ile toplanmıştır. Anket soyodemografik özellikleri ve Koronavirüs Anksiyete Ölçeğini (CAS) içeren sorulardan oluşmuştur.

Bulgular: Katılımcıların (n=312) yaş ortalamaları 30.51±6.16 idi (20-53). 154’ ü kadın cinsiyette, 174’ ü evli, 148’ inin çocuğu mevcut, 117’ sinin eşi çalışmaktadır. CAS puan ortalamasına bakıldığında 30 yaş ve üzeri, kadın cinsiyet, evli, eşi çalışan, çocuk sahibi olan, ailesiyle birlikte yaşayan ve kronik hastalığa sahip olan grupların düzeyi yüksek çıkmış olup anlamlı farklılık göstermektedir (p<0.01). Kronik hastalık- aileyle beraber yaşam ve kronik hastalık-çocuk sayısı arasında anlamlı pozitif korelasyon saptandı (sırası ile; r= -0.118, p=0.038, r= -0.271, p<0.01).

Sonuç: Sağlık çalışanlarının yaşadıkları anksiyeteleri fark edebilecekleri eğitimler verilmeli, bu dönemde artan anksiyete durumları için kolayca ulaşılabilen, esnek tedavi modelleri sunulmalıdır. Çalışma koşulları iyileştirilmeli, nöbetli bölümlerde nöbet ertesi izinler uygulanmalıdır. Optimal iş yükü yönetimi ve risk iletişimi gibi potansiyel anskiyeteyi azaltıcı stratejiler göz önünde bulundurulmalıdır.